Powstaje z nektaru kwiatów białej koniczyny. Krystalizuje drobnoziarnisto, zawiera mniejszy procent wody aniżeli inne gatunki miodów.

W jego zapachu wyraźnie czuć woń koniczyny. Jest to jednak bardzo delikatny zapach.

Barwa: jasnosłomkowa, po skrystalizowaniu jasnożółta

Smak: łagodny w smaku z wyraźnym kwaskowatym posmakiem, aromatyczny

Możliwe jest również pozyskanie miodu z koniczyny czerwonej, jednak bardzo trudno go zdobyć. Jest on nieco jaśniejszy niż miód z koniczyny białej i długo pozostaje w stanie płynnym. Krystalizuje również drobnoziarnisto, jednorodnie. Po skrystalizowaniu miód ten jest barwy prawie białej. Ma lekko piekący posmak. Miód z czerwonej koniczyny jest trudno dostępny, ponieważ nektar z tego gatunku jest trudno dostępny dla pszczół (z tym pożytkiem radzą sobie jednak pszczoły rasy kaukaskiej, które mają dostatecznie długi języczek).

Na co polecany?

Miód koniczynowy działa wykrztuśnie, uspokajająco, moczopędnie oraz przeciwzapalnie. Stosuje się go w zapaleniu oskrzeli, biegunkach, wyczerpaniu nerwowym.

Pszczelarzom polecamy artykuł na temat różnych odmian koniczyn, zamieszczony w nr 3/2014 „Pasieki”, dostępny tutaj.